Dank lieve Gaius, voor jouw wijze bespiegelingen

November 2017. Een uitgebreide mail vol vragen. Ze zegt dat het even geduurd heeft voordat ze de stap heeft genomen om een afstemming bij me aan te vragen. Wikken en wegen. Wel of niet.

Toch steeds daar die nieuwsgierigheid. Hem willen doorgronden. Dat hij niet zomaar in haar leven is verschenen, voelde ze heel sterk.

Hij had haar duidelijk iets te vertellen maar wat?

Dat zijn boodschap zo intens en waardevol zou zijn, hadden we beide niet kunnen vermoeden…

OUDE ZIEL

Dus ontvang ik de aanvraag vergezeld met een foto die ze diezelfde ochtend heeft gemaakt. Ze zegt dat hij nog nooit zo mooi in de camera heeft gekeken.

Je raakt in verwarring. Want hij raakt je meteen. Je wordt geraakt in oude stukken. Precies dat was wat Gaius hier had te brengen.

BESPIEGELINGEN

Gaius is zen. Hij is geduldig en kijkt dwars door je ziel heen. Voorbij alle sluiers en maskers. Geduldig wachtte hij tot zijn bazinnetje de stap zou nemen. En die nam ze.

Ze durfde het aan en was bereid om volledig naar zichzelf te kijken indien nodig, want dat Gaius haar iets duidelijk wilde maken, dat had ze al wel begrepen.

Gaius spiegelde mij ook.

Zoals hij haar soms op haar zenuwen werkte omdat ze vaak niet begreep wat hij wilde, gebeurde mij dat ook. Steeds wanneer ik contact met hem wilde maken, hield hij zich afzijdig.

ZENUWACHTIG

De tijd begon te dringen. Er werd uitgekeken naar de afstemming en de uiterste datum naderde. Het maakte me enigszins zenuwachtig.

Al gauw werd me helder dat niet ik aan het roer stond maar hij. Gaius zou het moment bepalen dat hij zou spreken. Feilloos werd ik gespiegeld in mijn ongeduld en in het gebrek aan vertrouwen. Dus liet ik hem weten dat ik zou wachten. Tot het moment dat hij zelf zou aangeven dat hij wilde spreken.

Uiteindelijk was het moment daar. Gaius sprak. En hoe!

WIJZE BOODSCHAP

Met zoveel wijsheid en geduld, compassie en mededogen reikte hij aan wat gezien mocht worden. Met uiterste precisie wist hij te benoemen waar de schoen wrikte.

En niet alleen bij zijn bazinnetje, ook bij mij.

Een wijze boodschap over vertrouwen. Over controle en durven loslaten. Over hoe wij denken hoe het leven en het nu zou moeten zijn. Over verwachtingen, schipperen en bijstellen. Zonder dat hij daarvoor enige beloning wenste.

Onbaatzuchtig. Dat was Gaius. Was.

Gisteren ontving ik het droevige nieuws dat Gaius is overleden. Rustig ingeslapen in zijn mand. Zijn taak zit erop.

Rust zacht lieve Gaius…

“Wat een mooi eerbetoon aan Gaius!

Ja, het is een eer dat hij in ons leven is mogen komen, hij die ons en zeker mijn diepste roerselen hielp te herkennen en omzetten naar die onvoorwaardelijke liefde die hij liet zien.

Ik dank mezelf dat ik hem heb proberen begrijpen, hoe hij zo vol geduld wachtte tot ik weer kon zien wat hij losmaakte in me.

Jouw woorden doen hem alle eer aan!!

Dank je wel Daniella!!  “

Wat wil mijn dier laten weten?