“Vergeef hen, omdat zij niet weten wat zij doen.”
Hier klinken de woorden van Jezus terwijl hij bidt aan het kruis. Dit is een moment van vergiffenis. Niet voor zichzelf. Niet voor zijn eigen lijden. Jezus wist al dat vergeving niet iets is wat je kunt doen.
JE KUNT DE ANDER NIET VERGEVEN
Vergeving is een beladen thema waar we allemaal weleens of vaker in ons leven mee te maken hebben. En jij nu misschien nog steeds.
Wist je dat je de ander helemaal niet kunt vergeven?
Ook al denken we dat we de ander dienen te vergeven, vergeven is niet iets wat je doet. Maar hoe werkt het dan wel?
BEVRIJD JEZELF VAN OUDE PIJN
Meestal is het boosheid die ons in de weg staat om onszelf te bevrijden van diepe, oude pijn of om de ander vrij te pleiten. Veelal zit hier ook weerstand op. Het voelt als een soort goedkeuring en kwijtschelding voor hetgeen ons ooit is aangedaan.
We houden de ander bewust of onbewust verantwoordelijk. Daarmee creëren we een slachtoffer positie voor onszelf. Er is tenslotte sprake van een dader.
En in deze positie ontkrachten we onszelf vólledig.
KIES VOOR JE EIGEN LEVENSGELUK
Ook wanneer jij het bent die vergeven wil worden kun je soms een heel leven, tevergeefs en tegen beter in, eindeloos wachten op iets dat van buitenaf dient te komen. Hiermee geef je de regie over jouw leven compleet weg en leg je tevens jouw levensgeluk in handen van de ander.
Het idee dat jij pas weer verder kunt met jouw leven wanneer de ander vergeving heeft verkregen of gegeven, is een illusie. Bovendien weerhoudt het je van een vrij en onbelast leven.
Ook hier is sprake van een slachtoffer positie. Door de verantwoording van je af te schuiven of jezelf op te geven.
VERGEVEN; ZO DOE JE DAT
Bestaat er dan wel zoiets als vergeving?
Jazeker. Maar het is niet iets wat je doet. Vergeving ontstaat. Uit zichzelf. Wanneer eenmaal de verantwoording is genomen door jou of de ander waarbij men bereid is te kijken naar zichzelf en hetgeen zich werkelijk heeft afgespeeld en wat ieders rol daar in is geweest.
SPREEK JE UIT EN ERKEN JE NALATIGHEID
Heb jij iemand iets ontnomen of aangedaan waarbij alle ‘schuld’ bij jou ligt? Erken dit dan. Volledig. Neem de verantwoording op je en spreek je uit. Ja, ik ben verantwoordelijk. Dit is wat ik heb nagelaten of gedaan vanuit mijn overtuiging en kennis van dat moment.
NEEM JE VERANTWOORDELIJKHEID
Zeg dit alleen wanneer je ook daadwerkelijk bereid bent de verantwoordelijkheid op je te nemen. Ongeacht wat de ander daarvan vindt. Doe dit niet met de verwachting empathie of mededogen te zullen ontvangen. Laat dat geen enkele rol spelen. Wees slechts bereid de volledige verantwoording op je te nemen.
VOEL WAT HET MET JE DOET
Voel wat het met je doet. Zonder jezelf kleiner te maken. Zonder medelijden. Jouw gevoel leidt je naar jouw ware zelf.
Zodoende zul je ook kunnen voelen wat het met de ander heeft gedaan. Zo ontstaat empathie. Voor beide. Want met jouw oprechtheid waarin jij jouw verantwoording volledig op je neemt, erken je wat er is gebeurd.
WERKELIJK ONTMOETEN
Je zult zien dat de ander zich gehoord en begrepen voelt. Dan kom je tot elkaar. En daar in die ruimte waarin je elkaar werkelijk ontmoet, ontstaat vergeving. Als vanzelf.
De woorden : “ik vergeef je” zijn hier overbodig want ze bevatten geen enkele toegevoegde waarde.
Het is al ver-geven. Door oprecht alle verantwoording op je te nemen is het aan jou gegeven. Daar waar het thuis hoort.
HET IS AAN JOU
Andersom hoeft jouw onschuld niet te worden bewezen. Je bent het al. Altijd al geweest. Het was immers niet tegen jou. Het is áán jou. Wacht niet met vergeving. Het is niet iets wat je kunt doen. Herinner je de woorden van de Grote Genezer; “Vergeef hen omdat zij niet weten wat zij doen”.
Vergeven, zo doe je dat. En dan wordt vergif vergiffenis.
masiamalagana.com 