Het werkelijke verhaal achter angst- en paniekaanvallen


Ons brein beschikt over een intelligent alarmsysteem, de amygdala. Dat laat ons onmiddellijk weten wanneer er gevaar dreigt zodat we kunnen handelen om onszelf in veiligheid te brengen.

Wanneer situaties in het heden de amygdala in onze hersenen continu alarm laten blijven slaan, terwijl er geen werkelijk gevaar aanwezig is, spreken we van een angststoornis.

SYMPTOMEN

De amygdala wordt geactiveerd door triggers. Doordat een trauma niet geïntegreerd is in ons emotionele brein, geven onze hersenen nog altijd het signaal af dat er nú iets aan de hand is.

Omdat je het verschil niet ervaart, niet bewust bent dat jouw brein reageert op oude informatie, voel je je angstig en/of raak je in paniek. Een paniekaanval kan zo hevig zijn dat het kan voelen alsof er sprake is van een hartaanval of infarct.

Het lichaam reageert door overmatig zweten, spierspanning, een hoge ademhaling, hartkloppingen, druk op de borst en soms zelfs hyperventileren. Stresshormonen zoals cortisol en adrenaline worden in rap tempo aangemaakt.

Je gaat over tot de aanval, vermijden of verdedigen. Je vecht, vlucht of verkrampt.

het voelt DREIGEND EN ONVEILIG

Het is niet eenvoudig leven met angst en paniekaanvallen. Het kan je leven volledig beheersen. Vaak durf je de deur niet meer uit, heb je moeite met sociale contacten en ervaar je de wereld als dreigend en onveilig.

Een bezoek aan de huisarts is een logische stap. Soms volgt direct een diagnose. De diagnose angststoornis impliceert dat er iets mis is met jou.
Veelal krijg je een stempel en daar moet je het mee doen. Mee leren leven.
Vaak samen met medicatie. Of erger; een opname.

Hierdoor kun je nog meer geïdentificeerd raken met jouw verhaal waardoor herstel bemoeilijkt wordt. De kern wordt niet geraakt.

WAT ANGST JOU WIL VERTELLEN

Weet dat er een uitgang is.
Irreële angst in het nu vertelt je dat je bang bent voor iets dat al is gebeurd. Zintuiglijk neem je de situatie waar alsof het nu gebeurt. De informatie wordt als zodanig herkent en verwerkt en daarop volgt een respons vanuit het emotionele brein.

Een ingrijpende gebeurtenis of een trauma uit je vroege jeugd of een meer recente overweldigende en onverwerkte ervaring liggen hier aan ten grondslag.

Het vraagt dan ook moed je angsten onder ogen te komen en te onderzoeken.

HEB COMPASSIE EN GEDULD

Heb daarbij compassie voor jezelf. Geef jezelf alle tijd en ruimte, het is een proces. Heb geduld. Laat het idee los dat er iets mis zou zijn met jou. Het vraagt al jouw liefdevolle aandacht.
Een diep, verborgen verdriet en/of trauma dat vraagt om heling. Iets waar je nooit aan toe gekomen bent om het werkelijk te voelen en te verwerken omdat het zo enorm intens is geweest.

Angst heeft je altijd een verhaal te vertellen. Stuur haar niet weg, luister.


wat heeft mijn angst mij te vertellen?